[Borkow66]

Drzewo oliwne to prawdziwy fenomen w roślinnym świecie – tam, gdzie zapuściło swoje korzenie, czyli na przykład w krajach basenu Morza Śródziemnego – żywi swoich ludzkich współlokatorów, upiększa, leczy, nagradza (a właściwie: „nagradzało” – w czasach starożytnych igrzysk) i... ubiera (w sensie dochodów, jakie przynosi).



Oliwkowe owoce doceniają smakosze sałatek, niewyobrażający sobie popularnej „greckiej” bez garści czarnych oliwek dodających wchodzącym w jej skład warzywom i fecie niedającego się niczym zastąpić wyrazu.
O zaletach oliwy pozyskiwanej z oliwek trudno już właściwie powiedzieć coś nowego i odkrywczego, bo każde dziecko wie, że to tłuszcz, który można dawkować sobie niemal bezkarnie, w dużych ilościach i z korzyścią dla zdrowia i urody.
Ale nie tylko w oliwie – pozyskiwanej z miąższu i pestek owoców – tkwią lecznicze moce. Również liście tego długowiecznego drzewa są, jak się okazuje, bogatym źródłem składników wzmacniających siły obronne organizmu.




Jest coś niezwykłego w liściu oliwnym. Otóż drzewo oliwne i jego liść to pierwsza roślina, o której wspomina Pismo Święte w Księdze Stworzenia (Genesis 8:11). Znacznie później Objawienie Św. Jana wskazuje nam liść oliwny jako lek służący zdrowiu „całych narodów" (Objawienie Św. Jana 22:2). 
 W Nowym Testamencie ponownie pojawia się wizja drzewa życia z jego liśćmi o uzdrawiającej mocy: „Owoc ich jest na pokarm, a liście ich na lekarstwo" (Księga Ezekiela 47:12).

Drzewka oliwne są niezwykle wytrzymałe, odporne na choroby oraz szkodniki. Osiągają wiek nawet 3000 lat. Tę odporność zawdzięczają oleuropeinie, gorzkiej substancji znajdującej się głównie w ich liściach. Jest to najsilniejszy składnik aktywny w liściu oliwnym.



Oleuropeina to gorzki monoterpen glikozydowy z grupy sekoirydoidów. Oleuropeina i produkty jej hydrolizy takie jak kwas eleonowy, aglikon, i eleonoat wapnia – sól wyodrębniona z kwasu eleonowego wszystkie te elementy działając synergicznie tworzą ogromną siłę w zwalczaniu organizmów patogennych. Oddziaływają one na zewnętrzną błonę komórkową intruzów rozpuszczając ją. Dzięki powstałemu uszkodzeniu, system immunologiczny jest już zdolny do unicestwienia patogennego mikroorganizmu.
Starożytni Egipcjanie wykorzystywali wyciąg z liści oliwnych do mumifikowania ciał faraonów ponieważ wierzyli, że posiada on niebiańską moc. Późniejsza medycyna ludowa przez wieki stosowała liść oliwny jako środek przeciw gorączce.
Pierwsza medyczna wzmianka o właściwościach leczniczych liścia oliwnego pochodzi z 1854 roku. W Żurnalu Farmaceutycznym Daniel Hanbury donosił o właściwościach wyciągu z liści oliwnych. Stał się on bardzo popularny w Anglii, w szczególności leczono nim chorych powracających z kolonii tropikalnych. Autor przypuszczał, iż kluczem uzdrawiającej mocy jest gorzka substancja produkowana przez drzewo oliwne. Jego domysły zostały potwierdzone dziesiątki lat później, kiedy to naukowcy wyodrębnili tę gorzką substancję nazywając ją oleuropeiną. Jak okazało się później, to ona odpowiedzialna jest za szczególną wytrzymałość i odporność drzewek oliwnych na szkodniki i bakterie.



Prowadzono szereg prac badawczych nad wyciągiem z liścia oliwnego. W 1962 roku włoscy uczeni opublikowali wyniki wskazujące, iż oleuropeina obniża ciśnienie krwi u zwierząt. Dalsze badania europejskie potwierdziły te wyniki. Stwierdzono jednocześnie, że oleuropeina zwiększa przepływ krwi w naczyniach wieńcowych, łagodzi arytmię, zapobiega skurczom mięśni. Duńscy naukowcy wyodrębnili aktywny składnik oleuropeiny – kwas eleonowy, który wykazywał silne właściwości antybakteryjne. Pod koniec lat 60-tych uczeni z Upjohn – dużej amerykańskiej firmy farmaceutycznej odkryli że kwas eleonowy
powstrzymuje rozwój wirusów. Działał on w rzeczywistości na wszystkie testowane wirusy. Dalsze badania laboratoryjne z solami kwasu eleonowego wykazały jego dużą skuteczność przeciw bakteriom oraz pasożytom. Okazało się jednak, że sole kwasu eleonowego łączą się z białkiem surowicy krwi czyniąc je nieaktywnymi. Tak też badania zmierzające do wyizolowania i opatentowania pojedynczego związku chemicznego zostały zarzucone.



Substancje znajdujące się w liściu oliwnym działają synergicznie i komplementarnie – obecność jednych warunkuje i wspomaga działanie innych. W Europie badania wyciągu z liścia oliwnego prowadzi się nadal.
Uczeni z Tunisu zaobserwowali, że wodny ekstrakt z liścia oliwnego redukuje nadciśnienie, podwyższony poziom cukru i podwyższony poziom kwasu moczowego u gryzoni. Podwyższony poziom kwasu moczowego stanowi czynnik ryzyka dla chorób serca.



Zastosowanie:
Badania wykazały że oleuropeina, aktywny składnik liścia oliwnego wzmacnia siły obronne organizmu i stymuluje fagocytozę.
Liść oliwny wykazuje również:
– Silne właściwości antygrzybicze, działając przy infekcjach drożdżami, grzybicy stóp i paznokci, swędzeniu w pachwinach, zakażeniach candida albicans oraz grzybicy owłosionej skóry głowy (tinea captilis)
– Właściwości przeciwpasożytnicze
– Wyjątkowo mocne działanie antybiotyczne i antyoksydacyjne. Dezaktywuje szkodliwe mikroorganizmy poprzez rozpuszczanie ich zewnętrznej błony komórkowej. Ekstrakt z liścia oliwnego radzi sobie ze schorzeniami związanymi z ponad 120 patologicznymi mikrobami, wirusami, bakteriami oraz innymi odpornymi na antybiotyki mikroorganizmami.
– Zwiększenie przepływu krwi w naczyniach wieńcowych, obniżenie poziomu złego cholesterolu, normalizacja ciśnienia tętniczego oraz poziomu cukru
– Wysokie bezpieczeństwo i nietoksyczność nawet w dużych dawkach
– Stwierdzoną wysoką skuteczność działania na większość wirusów (neutralizuje proces odwrotnej transkryptazy i proteazy (HIV))



Do wyjątkowo perfidnych agresorów, w walce z którymi stosowanie oleuropeiny przynosi dobre efekty, należy wirus opryszczki. Raz znalazłszy się w naszym organizmie, pozostaje w nim do końca, aktywując się w okresach obniżonej odporności immunologicznej wywołanej chorobami, infekcjami bakteryjnymi, stresem, szokiem alergicznym, a także przegrzaniem (w efekcie opalania) lub wyziębieniem organizmu, do którego dochodzi często na przykład jesienią i zimą. Opryszczka może się pojawić również podczas menstruacji, doprowadzając panie - i tak już wystarczająco znękane różnymi dolegliwościami towarzyszącymi temu stanowi - na skraj rozpaczy.




Krótka lista możliwych zastosowań:

gronkowiec
paciorkowiec
candida
opryszczka
grzybica stóp i paznokci
grypa i przeziębienie
sallmonella
wirus Epstaina-Barra
infekcje ucha
alergie
syndrom chronicznego zmęczenia
fibromialgia
zapalenie pochwy
problemy skórne
opryszczka
zapalenie wątroby typu B i C
schorzenia serca
arytmia
choroba wieńcowa
nadciśnienie tętnicze
reumatoidalne zapalenie stawów
zapalenie płuc