Poprzedni temat «» Następny temat
Autor Wiadomość
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Czw Lip 28, 2011 7:15 pm   MAREK "WOJOWNIK' PIOTROWSKI  

Witam

Zalozylem ten temat by przyblizyc osobe Marka Piotrowskiego, wielkiego Wojownika (w zyciu i na ringu), nieprzecietnego czlowieka i sportowca...


MAREK PIOTROWSKI

Pseudonim: Punisher
Data i miejsce urodzenia :14 sierpnia 1964
Dębe Wielkie
Narodowość: Polska
Styl: praworęczny
Kategoria wagowa: półciężka
Bilans walk zawodowych:
Liczba walk 44 (k-b) − 21 (b)[1]
Zwycięstwa 42 − 21
Nokauty 27 − 11
Porażki 2 − 0


Swoją karierę sportową rozpoczynał jako bardzo młody adept jujutsu, z czasem zainteresował się Karate Kyokushin. W 1984 r. zdobył w tej dyscyplinie mistrzostwo Polski juniorów. W 1985 r. powtórzył ten sukces w kategorii seniorów. W karate stoczył 13 oficjalnych pojedynków, wszystkie wygrał. W Lipcu 1993 r. stał się posiadaczem czarnego pasa (1 dan). Z początkiem 1987 r. rozpoczął uprawiać kick-boxing w formule full contact, mimo że dyscyplina ta była wówczas w Polsce zakazana.

11 października 1987 r. zdobył w Monachium amatorskie mistrzostwo świata w kategorii wagowej do 81 kg. Tego samego roku wygrał również mistrzostwo Polski, a na Węgrzech Puchar Świata, zostając uznanym za najlepszego zawodnika turnieju.

W 1988 r. zdecydował się na wyjazd do USA, aby rozpocząć karierę zawodową. W październiku stoczył swoją pierwszą walkę. W Rockford znokautował Boba Handegana w 4. rundzie.

19 sierpnia 1989 r. w swej piątej walce za Oceanem zwyciężył jednogłośnie na punkty dotychczas niepokonanego Ricka "The Jet" Roufusa i zdobył zawodowe mistrzostwo Stanów Zjednoczonych organizacji PKC. Do jego nazwiska przylgnął również ringowy przydomek Punisher.

4 listopada 1989 r. w Chicago pokonał Dona "The Dragon" Wilsona i został zawodowym mistrzem świata organizacji ISKA, PKC i FFKA.

Do 1991 r. stoczył sześć pojedynków, pokonując między innymi Boba "The Thunder" Thurmana oraz renomowanego Marka Longo. Był do tego momentu niepokonanym zawodnikiem na zawodowym ringu, legitymującym się bilansem 29-0-0 (19 KO). 22 czerwca 1991 r., pomimo problemów osobistych, stoczył rewanżowy pojedynek z Rickiem Roufusem, który przegrał w drugiej rundzie przez nokaut. Po tej porażce rozpoczął w lutym karierę w boksie zawodowym, wygrywając pierwszą walkę przed czasem w 4. rundzie. Następnie do 1992 r., chcąc odzyskać utracony tytuł MŚ, stoczył kilka walk w kickboxingu, wszystkie wygrywając.

W lipcu 1992 r. zdobył tytuł mistrza Ameryki Północnej wygrywając z Kanadyjczykiem Conradem Pla.

22 listopada 1992 r. stanął w Paryżu do pojedynku z wielokrotnym mistrzem Holendrem Robem Kamanem (zwanym także "Mr. Low-Kick"; 98 wygranych walk, 78 KO.) w formule low-kick. Przegrał przez TKO w siódmej rundzie po niezwykle dramatycznym boju. Po tej porażce raz jeszcze stanął do walki o utracone tytuły. Przez następne lata szukał szansy na rewanż z Kamanem i Roufusem, ale nigdy jej nie dostał.

22 czerwca 1993 r. pokonał w Montrealu przez TKO Michaela McDonalda. W tym samym roku zwyciężył Mike’a Winklejohna, zdobywając tytuł mistrz świata ISKA w formule oriental rules (odmiana dopuszczająca low-kick i uderzenia kolanem). W grudniu 1995 r. stoczył swoje ostatnie starcie w kickboxingu. W Krakowie pokonał Włocha Stefano Tomiazzo, zdobywając pas mistrza świata organizacji WKA i unifikując wszystkie światowe tytuły w full-contact. Tym samym stał się posiadaczem wszystkich najważniejszych pasów mistrzowskich: ISKA, KICK, PKC, WAKO-PRO, FFKA, WKA i TBC.

Równolegle ze startami w kickboxingu Piotrowski kontynuował karierę zawodowego boksera, staczając od 1992 do 1996 r. w sumie 21 pojedynków w wadze półciężkiej. Wygrał wszystkie.

Zawodową karierę zakończył 13 grudnia 1996 r. w Hanowerze wygraną walką bokserską. W 1997 r. dostał propozycję walki o zawodowe mistrzostwo świata w boksie organizacji IBF z Reggie Johnsonem, lecz ze względu na kłopoty zdrowotne musiał zrezygnować. W 2002 r. powrócił do Polski.
_________________
 
 
       
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Czw Lip 28, 2011 7:17 pm     



_________________
 
 
       
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Czw Lip 28, 2011 7:20 pm     



wklejam poziej link do dobrego artykulu o Marku Piotrowskim, w zasadzie cala biografia

http://facet.dlastudenta....iego,39655.html
_________________
 
 
       
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Czw Lip 28, 2011 7:23 pm     



_________________
 
 
       
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Czw Lip 28, 2011 7:28 pm     



_________________
 
 
       
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Śro Sie 03, 2011 9:10 am     

Marek Piotrowski: "Witalij jest twardy i trudny do trafienia"

- Kliczkowie to dobrze wyszkoleni "ciężcy" o ponad przeciętnych gabarytach. Szczególnie Witalij, wydaje się mi bardzo trudnym zawodnikiem - mówi w wywiadzie dla ringpolska.pl legenda polskich sportów walki, były czempion globu w kickboxingu i niedoszły pretendent do tytułu mistrza świata w boksie Marek Piotrowski. Zapraszamy do lektury wywiadu, w którym "Punisher" podzielił się swoimi przemyśleniami na temat sytuacji na scenie bokserskiej i wspomnieniami z amerykańskich gymów.


- Marku, ostatnio mieliśmy okazję oglądać wielką walkę unifikacyjną w wadze ciężkiej. Władymir Kliczko - David Haye. Dużo szumu, buńczucznych zapowiedzi ze strony Anglika, a w ringu wsteczny Brytyjczyka i bardzo przeciętna postawa. Jak oceniasz całą batalię?
Marek Piotrowski: Niestety, walka bardzo przeciętna. Nie było w niej nic, co by mi się podobało. Postawa Haye'a była przewidywalna. Niestety zawiodła mnie także postawa Władimira Kliczki. Zabrakło mi w tym pojedynku pasji, głodu, chęci pokazania swojej wyższości. Wszystko to zginęło po konferencji prasowej. Mistrz bojący się utraty tytułu i challanger z lękiem "ubiegający się" o prymat. Skończę na tym tę kwestię.

- Każdy, kto ma okazję skonfrontować się z braćmi i przegra, sprowadza wszystko do warunków fizycznych. Czy to taka ogromna przeszkoda? Historia boksu mówi nam, że padali też tacy zawodnicy jak Witalij i Władymir.
MP: Myślę, że sprowadzenie tego, o co pytasz, do samej dominacji warunków fizycznych nie jest właściwe. Kliczkowie to dobrze wyszkoleni "ciężcy" o ponad przeciętnych gabarytach. Szczególnie Witalij wydaje się mi bardzo trudnym zawodnikiem. Oprócz warunków fizycznych jest pięściarzem o bardzo mocnej psychice i twardej szczęce. Wydaje mi się też bardzo niewygodnym przeciwnikiem. W USA mówi się o nich "awkward". Swoisty rytm, zadawanie ciosów zaskakujących płaszczyzn. Oni robią wszystko inaczej. Taki jest Witalij. Przy tym twardy, mocno bijący, trudny do trafienia.

- Czy pretendentów do pasów, które są w rodzinie Kliczko, ogarnia w ringu strach przed nokautem? Mam na myśli taką sytuację, że nie mogą obejść lewej ręki i zaczyna się walka o przeżycie i dotrwanie do ostatniego gongu.
MP: Niestety, nie widziałem aż tak wielu walk braci. Witalija poznałem osobiście i spędziliśmy w Las Vegas miłe chwile. Było to podczas meczu pod hasłem "Ameryka kontra Nowa Rosja ( New Russia)". Witalij zdobył wtedy Mistrzostwo Świata federacji ISKA w kickboxingu, pokonując znanego Brada Heftona. Pamiętam, że jednym z kopnięć złamał mu rękę

- Wiele osób zarzuca młodszemu z braci - Władimirowi - asekuracyjny styl boksowania, podejrzaną szczękę. Padają określenia, że psuje boks i show. Można w ten sposób myśleć? Że kreowanym przez siebie widowiskiem psuje i zabija ten sport?
MP: Myślę, że szczęka Władimira jest podejrzana. Styl? Z Schulzem była dobra walka, z Peterem (pierwsza) ciekawa. Miał też swoje wpadki. Zdecydowanie wyżej stawiam Witalija, choć Władimir jest bardziej "klasyczny".

- Pytam Cię o te kwestie, ponieważ znasz rynek amerykański. Budowałeś swoją publiczność i legendę za Oceanem. Tam kochają akcję i widowisko. Byłeś mistrzem ofensywy. Tylko widowiskowi zawodnicy są zapamiętywani jako wielcy? Jaka jest amerykańska publiczność?
MP: W moim odbiorze jest obiektywna. Moja ocena może nie być aż tak wiarygodna, bo w sumie, przede wszystkim tę publikę znam. Miałem walki gdzie indziej, jasne, ale nie były jednak one tak częste. Zawsze manifestowałem swoja polskość, nigdy z tego powodu nie doznałem żadnej przykrości. Miałem grono fanów wśród Amerykanów. Wydaje mi się że dla Amerykanów liczy się człowiek, osobowość. To wielcy patrioci, na pewno, ale potrafią dostrzec coś, co jest ponadnarodowe

- Trzy ostatnie walki w Twojej karierze bokserskiej miały miejsce w Niemczech. Tamta publika była inna niż ta w USA?
MP: Nie zauważyłem jakiejś różnicy. Nie uderzyło mnie to. Nie walczyłem z Niemcem, ale byłem świadkiem walki o Mistrzostwo Świata : Moorer - Schulz. Wygrał Amerykanin. Publiczność była bardzo obiektywna


- Pytam o to, bo ludzie mówią, że to co się nie sprzedaje w USA, może pójść za dobre pieniądze w Niemczech. Znamy wielu mistrzów, którzy są anonimowi w Stanach...
MP: Amerykanie mają tendencję do prezentowania tego co głównie ich dotyczy. Widać to dobitnie podczas transmisji z Igrzysk Olimpijskich. Z punktu biznesowego jest to zrozumiałe. Jeśli chodzi o szeroko pojęta edukację społeczną już niekoniecznie. Amerykanie są trochę egocentryczni, ale… ktoś kto nie występuje w Stanach, nie może liczyć , że będzie tam rozpoznawany. Myślę tu nie tylko o sporcie

- Twoje nazwisko jest znane w każdym Amerykańskim gymie. Która sala treningowa przypadła Ci najbardziej do gustu?
MP: Miłe jest to co mówisz, ale to prawda dalece wątpliwa. Gymy kickboxerskie na pewno, bardziej rozpoznają mnie niż bokserskie. Nie zapominajmy , że w boksie poza stoczeniem 21 zwycięskich walk nic nie osiągnąłem. Otrzymałem propozycję walki o mistrzostwo świata, ale to większy sukces mojego menadżera i trenera Piotra Pożyczki, niż mój. Najbardziej? Oczywiście "Superkick" w Maywood w stanie Illinois. To Gym założony przez wspaniałego człowieka, mojego nieżyjącego już trenera, Kevina McClintona. Spędziłem tak niezwykłe chwile. To miejsce było moim domem. Kronk Gym w Detroit, kuźnia wielkich bokserskich gwiazd, też miał swój urok. Ale to już nie był mój Dom. Tam we mnie rodziły się bardziej atawistyczne uczucia

- Istnieją magiczne miejsca? Takie w których czujesz obecność dawnych czempionów. Gdzie trening jest wyjątkowy, jest czas na wysiłek i głęboką refleksję?
MP: Myślę, że szczególnych odczuć doznałem w "Jet Center" Benny Urquideza. Odwiedziłem i trenowałem tam u idola z moich młodzieńczych lat. Tam poznałem, oprócz Bennego, Billa Wallace'a, Chucka Norrisa, który dla mnie jest wspaniałym i skromnym człowiekiem. Najbliżej tego typu odczuć byłem w Jet Center i Kronk. Wiele osób nie uwierzyłoby, że taki Gym jak Kronk mógł wychować takie gwiazdy. Prosta sala w suterenie tzw Centrum Rekreacji. Jeden ring na środku. Około 8 worków dookoła, dwa podesty do skakania na skakance, dwa lustra. Piłka pod daszkiem, może dwie i... upał. Gorąco jak w saunie. Nie pamiętam, jaka był tam temperatura, ale może bywało nawet w granicach 40 stopni Celcjusza. Jeśli się pomyliłem to niewiele. Piotrek Pożyczka z pewnością miałby bardziej dokładne dane. Czemu taka temperatura? Nie wiem. Podobno miało to psychicznie wzmocnić trenujących. Czy tak było? Wiem że toczyły się tam ringowe wojny. Wśród kolegów i nieznajomych. Taki duch, "Duch Kronk".

- Chciałem zapytać jeszcze o byłego rywala "Diablo", Jasona Robinsona. Skąd się znacie? Bardzo serdecznie się witaliście na lotnisku przed jego walką z Krzyśkiem...
MP: Jasona znam od czerwca 1989 roku. Miał wtedy 14 lat. To mój czarny brat. Przywitałem go z wielka radością i wzruszeniem. To szczególne spotkanie dla mnie. Wyjątkowy dar. Jesteśmy w stałym kontakcie.



- Moje ostatnie pytanie. 47-letni Bernard Hopkins, aktualny mistrz kategorii półciężkiej. On wg Ciebie igra z czasem,czy dobrze robi, że walczy? Udało mu się oszukać czas?
MP: Oszukał na pewno. Czy nie przesadzi? Nie wiem. Jak czuje głód, rozumiem go. Może przyjść chwila gdy przegra, zostanie upokorzony. Wydaje mi się że nie odejdzie dopóki, ktoś go o tym nie przekona. Czy to naganne? Ring jest jak narkotyk. Pieniądze? Na pewno grają one dużą rolę, ale jestem przekonany , że nie wiodącą. Nie dla Hopkinsa. Chociaż.... podaj mi jedną osobę, która powie , że już ich nie potrzebuje.

_________________
 
 
       
Borkow66 

SOGI: 15558

MASTER
NO PAIN - NO GAME

Pomógł: 30 razy
Wiek: 42
Dołączył: 09 Sty 2010
Posty: 2206
Skąd: Poland
  Wysłany: Pią Gru 16, 2011 3:24 pm     

15 LAT TEMU 'WOJOWNIK' ZAKOŃCZYŁ KARIERĘ


15 lat temu, 13 grudnia 1996 roku na ringu w Hanowerze legendarny mistrz kickboxingu oraz niepokonany pięściarz wagi półciężkiej Marek Piotrowski, stoczył swoją ostatnią walkę. Pokonał wtedy na punkty w ośmiu rundach Grega Lavely'ego. Miał na koncie 21 walk bokserskich bez porażki, w tym 11 zwycięstw przed czasem. Rok później dostał propozycję walki o mistrzowski pas federacji IBF z Reggie Johnsonem, musiał jednak zrezygnować z powodu poważnych problemów ze zdrowiem, z którymi zmaga się do dziś. Dla kibiców pozostaje jednak niezłomnym "Wojownikiem", którego kariera w sportach walki zaprowadziła go od jujitsu i Karate Kyokushin do kickboxingu, w którym zostal amatorskim mistrzem świata, a później po przeprowadzce do USA wielokrotnie sięgał po mistrzowskie pasy na zawodowym ringu. W kickboxingu stoczył 44 walki, z których przegrał tylko dwie, z wielkimi gwiazdami tego sportu, z Rickiem Roufusem (pokonał go w pierwszej walce) oraz Robem Kamanem. Najwięszym sukcesem "Punishera" było zwycięstwo nad Donem "The Dragon" Wilsonem, absolutną legendą sportów walki, odniesione w 1989 roku, które przyniosło polskiemu zawodnikowi pierwszy zawodowy tytuł mistrzowski. Karierę kickbokserską zakończył w 1995 roku, jako zunifikowany czempion. Jego równolegle rozwijająca się kariera zawodowego pięściarza pozbawiona była wielkich walk i wielka szkoda, że choroba pozbawiła go możliwości rywalizacji ze światową czołówką. Był jednak niezwykle aktywny, gdyż 21 pojedynków stoczył zaledwie w niecałe 5 lat, występując jednocześnie jako kickbokser. Od 2002 roku mieszka na stałe ponownie w Polsce, jest bohaterem znakomitego filmu dokumentalnego "Wojownik", który przypominamy poniżej, ma na koncie role w filmach fabularnych, poświęcono mu kilka książek a nawet komiks. Wśród wielu międzynarodowych oraz krajowch wyróżnień szczególne miejsce zajmuje Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany Piotrowskiemu w 2009 roku. Przez ekspertów zgodnie uznawany jest za jednego z największych ringowych wojowników w latach 90. ubiegłego wieku. Jego walki z pierwszych rzędów przy ringu podziwiały największe gwiazdy amerykańskiego sportu, polityki i show-biznesu. Mimo problemów ze zdrowiem nadal pozostaje poza ringiem wspaniałym wojownikiem, wielkim wzorem do naśladowania dla wszystkich.

_________________
 
 
       
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group

theme by chariot.pl
Strona wygenerowana w 0,17 sekundy. Zapytań do SQL: 11